al een week verder

Hallo allemaal!
Ondertussen zijn we al ruim een week verder en het gaat allemaal goed. Ellen zit momenteel wel erg onder de pukkeltjes, wat lijkt op waterpokken, maar we weten nog niet goed wat het precies is. Gisterochtend zijn we naar de plaatselijke kerk geweest; en dat was wat... Onze geliefde dochters dachten dat het een feestje was, dus na een half uur stonden ze al voorin in de kerk bij de predikant. Ik dacht dat wij al genoeg opvielen, maar toen hadden we echt alle aandacht. De predikant zei nog: Let them, it's fine. Maar we besloten toch maar om naar huis te gaan met het schaamrood op onze wangen. Anke vond het geweldig en wilde absoluut niet mee! Ik ben nu drie keer wezen boodschappen doen in het naastliggende dorp... Ogen en oren kom je daar te kort. Het vlees ligt in de open zon met het geld en de vliegen ertussen; iedereen zit in dat vlees te wroeten en schudden je daarna gerust de hand (brrrr). Verder verkopen ze daar alles wat langer houdbaar is, zoals meel, limonade, cornflakes, koek, pampers etc. Dus voor de verse produkten moeten we toch echt naar Lagos. Afgelopen zaterdag leek er achter ons een feest te zijn. We zagen een optocht van mooi uitgedoste mensen en hoorden trommels en gezang, maar het bleek een rouwstoet te zijn. Steven, onze chauffeur heeft verteld hoe hij zijn geloof ziet en belijdt; het is niet wat wij gewend zijn, maar we kunnen er echt een hoop van leren. Voor ieder ding wat hij in zijn leven krijgt (gezin, gezondheid, auto, werk enz.) wordt in de kerk persoonlijk een zegen voor gevraagd en dankbaarheid betuigt. Wat wij eigenlijk vanzelfsprekend vinden, is voor hun genade. Hij begon spontaan te zingen in de auto en toen moest ik toch wel een glimlach onderdrukken hoor!
We houden jullie op de hoogte...
Groetjes, de Vlietjes