o, o, wat is dat lang geleden!!

Hallo!
Ik wilde beginnen met het 'nieuws' dat het regenseizoen voorbij is, maar nu hoorde ik net dat er helemaal geen ècht regenseizoen is geweest! We hebben in de afgelopen periode best wel regenachtige dagen gehad, maar het was dus niet zoals het behoorde te zijn. Maar dat de periode van droogte nu komt, is wel duidelijk; we hebben 's avonds heel vaak onweer, het ongedierte gaat op zoek naar voedsel en kruipt dus uit haar schulp (je weet soms niet wat je voor griezelige beesten je ziet, daar is een kakkerlak een vliegje bij) en we hebben op de dag heel veel zon. We hopen dus rond de kerst naar de Nederland te gaan, maar wat betreft het weer kunnen we nu beter hier blijven! Heel stiekem tellen we de weken nu wel af hoor; Willem heeft ook best behoefte aan een moment van rust en de meiden van ons gezin hebben gewoon zin om met iedereen bij te kletsen. Op de fabriek wil het allemaal nog niet echt op rolletjes verlopen; ze vallen min of meer van het een in het ander: eerst was het het personeel, toen de stroomvoorziening en nu de machines die het nogal eens af laten weten. Toch zijn de resultaten van de cacaoboter heel goed, dus het is niet alleen maar negatief wat de klok slaat, maar het gaat niet allemaal vanzelf. Ze hebben ons ook al een aantal keren meegedeeld dat Willem eigenlijk helemaal niet weg kan, maar er zal wel een hele sterke Nigeriaan aan te pas moeten komen om hem tegen te houden!! In de privé sfeer verloopt alles nog heel goed. We hebben het nog steeds heel goed naar ons zin, al mist Jeannette weleens het zomaar een boodschapje doen in Ijebu-Ode (dichtstbijzijnde stad). Maar het gevaar is simpelweg te groot; elke week zijn er zo'n 3 overvallen om ons heen en daar willen we geen slachtoffer van worden. Het is te hopen dat het na de jaarwisseling weer wat rustiger wordt op dat gebied. We voelen ons tot nu toe nog niet onveilig hoor; en dat komt niet doordat we nu van die soldaatjes hebben zitten met een enorm geweer, maar we hebben er ook nog niets van meegemaakt.
Anke en Ellen vinden alles nog steeds heel leuk; morgen gaan we logeren bij een Engels gezin (omdat we nu geen gastenverblijf in Lagos meer hebben) en ze vinden alles prima. Ze slapen overal en Jeannette sjouwt ze overal mee naartoe, niks is ze te veel! Ellen is op de dag al helemaal zindelijk en dat maakt alles nog weer makkelijker. Als ze bijvoorbeeld onderweg naar Lagos een 'boodschapje' moet doen, zetten we de auto aan de kant en hups, het leed is geschied! Het is hier dan ook helemaal niet raar dat je je behoefte langs de weg doet; de mensen hier doen het vanuit een rijdende bus of gewoon met het gezicht naar de mensen toe; alles kan hier! Afgelopen week was het herfstvakantie hier, dus zijn Anke, Ellen en Jeannette met een supergave speedboot naar een nog luxere strandhuis aan zee gegaan. De contrasten zijn hier best wel erg groot, moeten we bekennen.
O, en wat eten we de laatste weken lekker zeg! Wat kan Hollandse sla lekker zijn! En andijvie... Tjonge, wat kun je sommige eenvoudige dingen weer ontzettend waarderen! Onze tuinman heeft alleen heel enthousiast een heel zakje Chinese kool gezaaid, en die is nu helemaal rijp; wat dus betekent dat we voorlopig ook heel veel kool moeten eten tot we er spleetogen van krijgen! Het bewijst in elk geval wel dat de grond hier heel vruchtbaar is. En er zitten ook helemaal geen beestjes in de groenten... Apart hè? Want we bespuiten niks!
In het gastenverblijf hier is het de afgelopen periode heel rustig; alleen heeft Margaret een tijdje geleden haar voortand verloren (we hebben, heel gemeen eigenlijk, verschrikkelijk moeten lachen toen we haar de 1e keer zagen nadat dat gebeurd was; ze durfde namelijk niet haar bovenlip omhoog te doen...) en is er een van de Indiërs vertrokken en zit er in de keuken een rattennest (mama rat is een tijdje geleden overleden en nu komen haar kindjes Margaret plagen).
De hartelijke groeten,
Willem, Jeannette Anke en Ellen